Door Suzan de Vries
Een jonge, stralende vrouw is voor het eerst bij mij op gesprek voor een integrale consultancy sessie. Ze heeft haar eigen bedrijf en een grote passie voor duurzaamheid. De hele missie van haar bedrijf is hier op gestoeld. Het raakt en boeit haar echt, ze kan er over blijven spreken. Maar hoewel ze haar bedrijf vanuit zoveel passie is begonnen, kent haar motivatie pieken en dalen. Ze wil hier graag eens met mij naar kijken.
‘Soms wil ik wanneer het tijd is om op te staan de dekens weer over mijn hoofd heen trekken, blijf ik het liefst de hele dag in bed liggen’, vertelt ze. ‘Mijn motivatie is dan ver te zoeken’.
‘En er is nog iets’
Ze vertelt verder. ‘Er is nog iets. Als tiener heb ik een periode gehad waarop ik van de ene op de andere dag angsten had. Paniek ook wel. Ik weet wel waar het begonnen is, maar ik kan me dat moment amper voor de geest halen. Alsof het weg is, geen onderdeel meer is van mij’.
‘Ik zat daarna echt niet goed in mijn vel. Lang niet iedereen uit mijn omgeving nam me serieus. Ik begon ook aan mijzelf te twijfelen, verzon ik die angst niet gewoon? En toch leek het ook zo echt. Na een poos heb ik hulp gehad en is het grotendeels voorbij gegaan. Maar het puzzelt me ook nu nog wel’.
De angsten heb ik niet meer, maar het is allemaal nog wel beladen. Ik heb het nooit echt een plek gegeven en bijna niemand weet er van.. Wat was er nou eigenlijk aan de hand?’
Terwijl ze hierover begint te vertellen, gaan de koude rillingen door haar lijf heen. Ze trekt een extra vest aan. Het blijkt dat ze zich vaker zo koud voelt en ook sneller vermoeid kan zijn. Haar adem stokt regelmatig tijdens het praten en haar ademhaling verplaatst zich naar hoog in de borst.
Er zit blijkbaar nog behoorlijk wat spanning, die nu naar boven begint te komen. Spanning die ze elke dag met zich mee draagt; en waar ze in haar persoonlijke en zakelijke leven de last van ondervindt.
Ik vraag haar waar ze nu allereerst het liefst naar wil kijken, haar wisselende motivatie of haar angsten uit haar tienertijd.
Ze kiest voor het laatste. Het is voor haar duidelijk dat hier de meeste emotie op zit, iets wat ik alleen maar kan beamen.
De verwerking
Ik begeleid haar op een veilige manier terug naar het moment waarop de angst ontstaan is. Onder mijn begeleiding kan ze in de sessie uiteindelijk zien wat destijds voor haar, als jong meisje, veel te veel was om te kunnen begrijpen. En ik laat haar als volwassene alsnog ervaren en verwerken wat destijds te veel was om te kunnen verwerken.
Terwijl we hiermee bezig zijn, stromen de tranen zachtjes over haar wangen. Haar ademhaling wordt langzaam aan weer rustiger.
De spanning vloeit weg uit haar lijf. Er komt een glimlach op haar gezicht wanneer ze daarna ook weer echt haar volledige zelfvertrouwen en rust voelt en deze integreert.
Hernieuwde kalmte
Daarna zucht ze. We hebben intensief en lang gewerkt en ze is moe, maar voelt zich kalm en vredig. De rust en het vertrouwen zijn teruggekeerd. We praten nog even na. Ze begrijpt nu wat er gebeurd is en ze heeft het alsnog kunnen verwerken.
Ze kan er nu vanuit rust over praten en naar kijken.
Een hele hoop indrukken uit een intensieve sessie. Ze neemt nog even de tijd om bij te komen en vertrekt later dankbaar en met een nieuwe rust naar huis.
(On)bewust onverwerkte emoties
Ik kijk nu terug op deze integrale consultancy sessie en voel zo enorm veel dankbaarheid. Dankbaar dat ik een jonge, prachtige vrouw zo kan helpen. Ik voel me zo vereerd dat ik dit voor haar mocht doen.
Het komt zo vaak voor dat mensen, bewust maar heel vaak ook onbewust, last hebben van ervaringen van vroeger die destijds te veel waren om volledig te verwerken. In het geval van deze vrouw verwees ze zelf duidelijk naar een ervaring uit haar jeugd. Maar dit is lang niet altijd het geval.
Het werkt zoals ik haar gisteren ook zei:
Als kind begrijp je lang niet alles, laat staan dat je dezelfde capaciteiten hebt als volwassene om de emoties volledig te ervaren en verwerken.
Het gevolg is dat dan volledig of gedeeltelijk de ervaring vergeten kan worden en de emoties niet verwerkt worden.
Wat kunnen de gevolgen hiervan zijn?
Dit kan leiden tot allerlei klachten: gezondheidsproblemen, problemen in relaties/samenwerkingen, het niet volledig kunnen leven van je hoogste potentieel. De effecten hiervan beperken zich zelden alleen in je persoonlijke leven, je neemt jezelf namelijk ook mee in je werk. En dat was bij haar ook merkbaar in haar ondernemerschap.
Onverwerkte emoties zijn een van de mogelijke rempedalen voor jou als ondernemer. En ook daarom, naast dat het voor jouw persoonlijke welzijn heel goed is, is het zeker aan te raden om hier naar te kijken.
In je ondernemerschap kan zich dit concreet vertalen in:
- moeite om te focussen
- angst om er écht voor te gaan
- uitstellen
- optekropte frustratie bij ‘mislukkingen’
- moeilijk knopen door kunnen hakken
- lastig om kunnen gaan met kritiek
- Geen nieuwe mogelijkheden zien
- jezelf niet in de spotlight durven zetten (bijv. bij presenteren)
- motivatieproblemen
- angst om te mislukken
- moeite in omgaan met ‘geldstress’
Om de hete brij heen of er doorheen?
Gelukkig zijn er vele manieren voor ons als begeleider om alsnog iemand weer naar deze ervaring terug te laten gaan en deze alsnog te verwerken.
Ze zei het zelf zo mooi:
‘Waarom zou je jarenlang praten met een coach/therapeut en steeds nét niet de echte oorzaak aanraken?’
En ik ben het hier mee eens. Waarom zou je jarenlang met praatsessies feitelijk om de hete brij heen draaien? Het kan eigenlijk zo gemakkelijk zijn. Hoe mooi is dat. Veel mensen zijn zich simpelweg niet bewust van dat hun klachten op deze manier opgelost kunnen worden.
Deze bovenstaande manier van werken is een van de methoden die wij gebruiken. Wij hebben dit vervolgens geïntegreerd met vele andere methoden, die ik hier nu echter niet omschreven heb. Deze integratie van dat alles is pure schoonheid voor mij. Het werkt zo krachtig en helend. Ik ben zelf eigenlijk ook nog elke keer weer verbluft door de impact hiervan op de levens van mensen.
Wat raakt jou?
Deze sessie is nu een dag geleden, maar wanneer ik echt stil sta bij wat enorm veel er in deze ene sessie veranderd is bij deze vrouw, dan voel ik alleen maar ontroering.
‘Wat een prachtig werk heb ik toch’, denk ik bij mijzelf.
Ik ben heel benieuwd. Wat raakt jou diep persoonlijk en in jouw werk? Laat het me even weten. En mocht je het gevoel hebben dat ik of Anne-Jean iets voor je kunnen betekenen, stuur gerust een berichtje.
Liefs,
Suzan
Geef een reactie